|
Gerard Joling / Liefde op het eerste gezicht (midifile)
2 keer op play klikken.
Meestal 2 keer op play klikken.
Wanneer je een volgende midifile wil horen,
moet je eerst de vorige op pauze / stop zetten.
De redenen waarom mensen een Tattoo laten
zetten zijn divers.
In sommige landen om religieuze redenen,
bijvoorbeeld om verzekerd te zijn van een plaats in het hiernamaals.
Er zijn culturen, waarbij de mensen geloven,
dat de potentie en vruchtbaarheid verhoogd worden door het dragen van een tatoeage.
Ook tatoeages om boze geesten te verdrijven
of om ziektes af te weren is een overtuiging.
Zo bestaan er nog veel
meer redenen bij bepaalde volkeren, waarbij je moet denken aan een tatoeage voor bewezen moed, om vijanden af te schrikken,
enzovoort.
Wat "luxere" redenen zijn bijvoorbeeld:
om het lichaam sexueel aantrekkelijk te maken, waarbij ik opmerk, dat het mij als man inderdaad niet ongeroerd laat,
wanneer ik subtiele tatoeages bij vrouwen op hun schouderblad, boven hun borst, boven hun enkel of op hun onderrug zie.
Heel wat anders zijn de tatoeages bij
zeelieden, die zich in landen die zij aandeden, vaak bij wijze van souvenir lieten en nog steeds laten tatoeëren.
Een practische reden is zelfs te bedenken.
Dan denk ik aan het bij je dragen
van belangrijke medische informatie of identificatie.
Er is nog een mooie reden om een Tattoo
te laten zetten:
Wat dacht je van allebei een Tattoo
in plaats van Verlovingsringen of Trouwringen?
Geweldig toch.
Op de vorige page: "Tattoos", liet ik
al zien: 2 foto's van Andy van "Endless Art" in Den Haag ( op advies van Roel Hekkers) , die bezig is met een Tribal op het
onderbeen van René, een goede vriend van ons.
Hieronder de "Fully in love" foto van Annemieke en Captain René
Kijk nou eens hieronder en zeg nou zelf:
Is het niet prachtig!
Uiteraard is de werkelijke Tattoo de afgebeelde
zwarte Tribal, maar met een door mij in rood uniek persoonlijk symbool er in verwerkt.
Het doet me wel wat hoor, als je dit voor
je beste vrienden mag doen en ze vinden de Tattoo ook nog net zo mooi, als ik, toen ik hem maakte.
Ik ben er toch wel trots op.
Ik heb het echt met heel veel liefde
voor ze gedaan.
Op 29 augustus 2006, gaven
ze elkaar als blijk van eeuwige trouw elkaar deze tatoeage. Wij houden dit dan ook als hun trouwdag aan.
Van Dik Hout / Stap voor Stap / mp3: Hun nummer !
"Lief het kan vanavond nog, maar elke
deur geopend zal ik sluiten
liefste, zwijg, angst is duur, ik vertrek niet onder dekking van het duister
het vuur
dat in je brandt
ontsteekt bij mij een nieuwe vlam
waar de duivel zelfs zijn handen aan zal branden
liefde groeit
door muren heen, dus waar zij gaat hoef jij slechts nog te volgen
liefste, kijk eens om je heen, als blikken konden doden
stond hier niemand meer
honderdtachtig in een taxi
langs de snelweg jij en ik
weg van al die goedbedoelde woorden,
je moest eens horen
stap voor stap, pak mijn hand
kijk niet om naar wat er achter ons ligt
doe het nu, wees niet
bang
haal je handen weg voor je gezicht
stap voor stap, pak mijn hand
als je zweeft ben ik je tegengewicht
we
gaan door jij en ik
tot de wereld aan onze voeten ligt
lief het kan vanavond nog, die schim uit hun verleden zal
me een zorg zijn
liefste luister eens om je heen, ze horen slechts zichzelf wij gaan niet storen
wat niet groots
kan of meeslepend
moet maar eerlijk zijn en hard
scherpe messen maken schone wonden
stap voor stap, pak mijn
hand
kijk niet om naar wat er achter ons ligt
doe het nu, wees niet bang
haal je handen weg voor je gezicht
stap
voor stap, pak mijn hand
als je zweeft ben ik je tegengewicht
we gaan door jij en ik
tot de wereld aan onze voeten
ligt
want het kan dus het moet jij en ik."
Van Dik Hout / Stap voor Stap
Goed, dit zijn een aantal redenen om een
tatoeage te laten zetten.
Maar wat heeft mij en mijn vrouw ertoe
gebracht.
Als het mag: een leuk stukje persoonlijke
geschiedenis:
Ik wilde als jongen van een jaar of 15
een tatoeage.
Waarom?
Om bij een groep te horen.
Het was maar een groepje van 4 jongens,
maar toch.
Je hoort daardoor bij elkaar, dat was
het idee.
Op een zekere avond besloten we een kopspeld
te pakken en in de huid tussen de linkerduim en wijsvinger een kruis te krassen, aangevuld met wat streepjes zodat het wel
een zonnewijzer leek.
Dan nog de 3 stippen, voorstellende: Geloof,
Hoop en Liefde.
Er zijn andere versies van die symboliek,
maar wij vonden dat de juiste uitleg.
Na het krassen, goed diep, tot alles goed
bloedde, wreven we er zwarte oostindische inkt in.
Toen naar huis, maar hoe verhul je
zoiets ?
Hieronder: Reconstructie van de tattoo uit ca.
1978
In mijn geval als volgt, want ik wist
dat mijn vader er altijd op tegen was geweest:
Een pleister voorlopig werkte dagen goed.
Op een gegeven moment wordt je toch door
je ouders gevraagd, wat er onder zit.
Dan kom je noch enkele dagen weg met de
smoes dat het een schaafwond is.
Na een week moest ik toch met de billen
bloot, nou jou in dit geval met de hand bloot.
Ik had het er op getekend en het zou wel
weer wegtrekken, heb ik toen gezegd.
Ik moet het er iedere dag weer op "tekenen"
met zwarte ballpoint, en dat deden mijn vrienden ook voegde ik er aan toe.
Ik weet, dat jullie er op tegen zijn,
dus vandaar de pleister.
Ik dacht, dan toon ik misschien respect
voor hun zienswijze.
Dan zou ik wel een potje kunnen breken.
Wat ben je als puber soms toch naïef en
wat onderschat je de gedachtenwereld van je ouders zeg, niet normaal.
Uiteindelijk komt dan de aap uit de mouw.
Een flinke preek over de infecties die
we wel niet op hadden kunnen lopen, maar als het bij deze kleine tattoo zou blijven dan zou er verder niet meer over gezeurd
worden.
Hierboven: Dit is er na te hebben geprobeerd,
het er uit te snijden in 2006 van over.
Ik werd 16 en het kriebelde.
Niet die tatoeage, maar wel het idee om
verder te gaan.
Je had een belofte gedaan aan je ouders
en daar wilde ik moreel gezien niet onderuit.
Als je 18 bent, dan kunnen we je niet
meer tegenhouden, werd mij gezegd, maar kreeg toch het advies om het te laten voor wat het was.
In mei 1980 werd ik 17 en het jaar daarop
18 toen ik een leuk spontaan en aantrekkelijk meisje leerde kennen.
Zij hield absoluut niet van tatoeages.
Ze was zo ontzettend lief, dat ik het
voor haar dan maar niet zou doen.
In 1982 hadden we echt serieuze verkering
en we maakten al toekomstplannen.
In 1985 verloofden we ons en in 1989 trouwden
we.
De drang om een tattoo te laten zetten
bleef manifest aanwezig, maar ja: beloofd is beloofd.
Als we wel eens een geintje maakten, ging
dat in de trant van: " Ik denk dat ik er een oorbel bij laat zetten in ieder oor." Waarop mijn antwoord was: "Is goed, dan
neem ik een tattoo."
Het verhaal over de oorbellen was dan
direct afgelopen.
Wat overkomt mij:
Ik ga een website beginnen over lichaamsversiering.
"Goh, best leuk hè, zo'n oorbel of 2-3
in je oor....."
"Inderdaad, leuk." , was de reactie van
Gera.
Nou, als je even meerekent: in 1982 hadden
we echt serieuze verkering, hetgeen betekent, dat we in mei 2007 al 25 jaar bij elkaar zouden zijn.
" Als jij nou voor die gelegenheid in
je oortjes een paar oorbellen erbij laat schieten, dan neem ik een tatoeage ter herinnering aan ons 25 jaar bij elkaar zijn",
opperde ik.
Hoe het gesprek zich toen verder ontwikkelde
wil je niet weten.
Ik denk toch van wel.......:
"Da's goed zei mijn lieverd en vulde aan:
"dan neem ik ook een tattoo."
Ik dacht: Jongen "het ijzer is heet,
dus smeden boy."
"Ik vind eigenlijk, dat een navelpiercing
bij jou ook erg mooi zou staan."
"je hebt er zo'n mooie buik en navel
voor ", vervolgde ik.
Mijn zwager mengde zich er ook in en bevestigde
mijn bevinding over de navelpiercing.
"Als jij dat nou ook mooi vind, schat,
dan doe je dat toch gewoon, maar dan wil ik wel op mijn béide armen een tattoo".
En zo besloten we om, na wederzijdse goedkeuring
uiteraard, ons te gaan oriënteren.
Ik schrijf nu donderdag
19 oktober 2006: Mijn vrouwtje Gera heeft haar oorbellen nu al een maandje.
Hierboven: Dit zijn nog de zg. "zweerknopjes",
maar ik zal een fotootje plaatsen wanneer ze de op haar verjaardag gekregen dolfijntjes in heeft.
Peter Maffay / Du / mp3
In deinen Augen steht so vieles, was mir
sagt:
Du fühlst genau so wie ich
Du bist das Mädchen, das zu mir gehört
Ich lebe nur noch für dich
[Chorus:]
Du
bist alles was ich habe auf der Welt
Du bist alles was ich will
Du, du allein kannst mich versteh'n
Du, du darfst nie mehr von mir geh'n
Seit
wir uns kennen ist mein Leben bunt und schön
Und es ist schön nur durch dich
Was auch gescheh'n mag, ich bleibe bei
dir
Ich lass' dich niemals im Stich
[Chorus]
Du bist alles was ich habe auf der Welt
Du bist alles was
ich will
Du, du allein kannst mich versteh'n
Du, du darfst nie mehr von mir geh'n
[Parlando]
Du, ich will
dir etwas sagen,
was ich noch zu keinem anderen Mädchen,
zu keinem anderen Mädchen gesagt habe:
Ich hab' dich lieb,
ja,
ich hab dich lieb,
und ich will dich immer liebhaben.
Immer, immer,
nur dich
Wo ich auch bin
Was ich auch
tu'
Ich hab' ein Ziel
Und dieses Ziel bist du
Bist du
Bist du>>>>
Ich kann nicht sagen, was
du fuer mich bist
Sag, daß ich dich, dich nie verlier'
Ohne dich leben, das kann ich nicht mehr
Nichts kann mich
trennen von dir
[Chorus]
Du bist alles was ich habe auf der Welt
Du bist alles was ich will
Du, du allein
kannst mich versteh'n
Du, du darfst nie mehr von mir geh'n
Du, du allein kannst mich versteh'n
Du, du darfst
nie mehr von mir geh'n
( fade )
De afspraken voor het zetten van de Tattoos
staan er inmiddels ook.
Natuurlijk bij, onze inmiddels goede vrienden,
Roel en Bianca Hekkers in Arnhem.
Ik ben gisteren ( 18 november 2006.) met
mijn zoon Rik naar Roel en Bianca geweest en heb onze ontwerpen laten zien.
Allereerst hebben Gera en ik in augustus
2006 een onderrugstuk ontworpen.
Zij wist wat ze wilde en was zo met de
ingrediënten klaar.
Bianca, die multidesinger is, zag dat
de proporties niet helemaal klopten, dus dat hebben we aangepast.
Hieronder het eerste ontwerp dat we in
juni 2006 maakten.
De dolfijnen zijn wat aan de kleine kant
en Gera wil er ook een Yin-Yang teken in hebben.
Je zult zien dat dit allemaal
goed komt.
 UB40 / Red red wine
Hieronder, mijn arm zoals hij nu is (
21 oktober 2006 ).
Hier komt wel even een tikkie
verandering in, in november.
Bij mij gaat het om een Tribal schouderstuk,
uiteraard op beide schouders, die in spiegelbeeld staan.
Deze schouderstukken lopen uit over de
bovenarm.
Ik had nog een prachtig rugstuk gezien
en daar heb ik mijn fantasie en creativiteit tegen aangegooid en Roel zal dat, oorspronkelijke rugstuk naar mijn ontwerp aan
het schouderstuk "plakken".
Roel fikst namelijk alles!
Bovendien is Roel zoals hij zelf zegt:
" De Michael Schumacher onder de Tattoo-artists."
( voor outsiders één van de snelste Formule
1 piloten van de afgelopen jaren )
Het voordeel van zijn snelheid is, dat tatoeages
bij hem helemaal niet zo duur zijn.
Hij rekent € 75,00 per uur,
maar is snel klaar, dus per saldo ben je relatief goed en voordelig uit.
Hieronder voor degenen die hem niet kennen: Michael
Schumacher.
Daaronder Roel Hakkers the Tattooartist.
Onze eerste afspraak bij Roel en Bianca :
Onze eerste afspraak bij de "Prikpost"
staat op woensdag 15 november 2006 om 13:00 uur.
Voor Gera en mij: beiden 2 uur.
Roel adviseerde dit.
De gemiddelde mens kan de pijn van het
tatoeëren ongeveer 2 uur redelijk volhouden.
Daarna kunnen we wel weer zien of we het
naar 3 uur uitbreiden.
Wat kunnen dagen dan lang duren, als
je iets graag wilt zeg, maar uiteindelijk was het dan zover.
Gera en ik naar Arnhem zuid,
15 november 2006.
Bij Roel waren verder geen klanten. Hij
had de hele middag voor ons uitgetrokken.
Na een kort gesprekje en met een relaxed
dvd-tje van een concert van de Bee Gees op de achtergrond voelden we ons snel op ons gemak.
Nog even besproken, voor de zekerheid,
wat precies de bedoeling was, want je draait een vergissing of misverstand niet eventjes terug.
Roel legde alles wat hij nodig had om
te tatoeëren, gigantisch steriel op volgorde op zijn werkblad.
Roel is echt een "Pietje Precies"
hoor, maar dat gaf direct zijn professionaliteit aan.
Alle apparatuur, inclusief het snoer van
de tatoeërmachine werd steriel ingepakt.
Eveneens vulde hij kleine
bakjes met de kleuren inkt die hij voor Gera's tatoeage nodig had.
Eerst werd de door ons ontworpen tatoeage
met een stuk carbonpapier, door een op een fax lijkend apparaat gehaald.
Uit het apparaat kwam een carbonafdruk,
die Roel met zijn timmermansoog, op de plaats plakte waar Gera de Tatoeage wilde hebben.
Het Carbon plakte aan de huid,
doordat Roel eerst de huid flink natgespoten had met Dettol.
Als "gewone" gezinnen, om het zomaar te
zeggen, om de dag een nieuwe keukenrol ophangen, dan staat dat in de verste verte niet in vergelijking met de hoeveelheid
die Roel er doorheen jaagt.
Om de hygiene zo veel mogelijk te waarborgen
draagt hij een soort chirurgenhandschoenen, die hij na een tatoeage weggooit.
Voor iedere volgende klant pakt hij weer
nieuwe.
Ook het weggooien van gebruikt papier,
wordt hygienisch weggegooid, in een elektrische afvalemmer.
Als je met je hand boven de deksel
komt, gaat de deksel vanzelf open en ook weer dicht.
Na de carbonafdruk, kijken Roel, Gera
en ik of de afdruk goed zit.
Ja, hoor het was in 1 keer goed.
Toen werden met een tatoeërmachine, met
een paar naaldjes, de contouren getatoeëerd.
Later zou alles ingevuld worden met een
tatoeërmachine, met meer naalden.
Tijdens het Tatoeëren, spuit Roel regelmatig
Dettol op het getatoeëerde gedeelte en veegt alles schoon.
Zo houdt hij de huid zo goed mogelijk
steriel.
De naaldjes voor de contouren voel je
best aardig.
Het heeft het gevoel van snijden in je
huid.
Dit gevoel is goed te doorstaan.
Het invullen met kleur, voel je nog minder.
Er zijn gewoon plekken op je lichaam die
onder de huid meer zenuwen hebben dan andere plekken.
Ook bijvoorbeeld op je schouder is gevoeliger
dan op je arm, omdat op de schouder, de huid dichter op het bot zit en dunner is.
De kunst is, om in de huid te tatoeëren.
Er zijn malafide tatoeëerders, die zo
diep tatoeëren, dat ze in het vlees zitten met hun tatoeërnaald.
Dat houdt tevens in, dat de inkt zich
onder de onderste huidlaag bevindt en uitvloeit in het spierweefsel ( vlees )
Dit geeft grote onderhuidse "vlekken"
, alsof je een blauwe plek hebt.
Dit is gewoon enerzijds een verzieking
van je Tattoo en anderzijds een "verminking" van bijvoorbeeld arm.
Overtuig je dus van de professionaliteit
van de Tattoo-artist of Tatoeëerder.
Het tatoeëren is goed te verdragen
en na een paar lijntjes gezet te hebben, ben je "door" , om het maar zo te zeggen.
Bee Gees / More than a woman
De één heeft een wat hogere pijngrens
dan de ander, dat is nou eenmaal zo.
Heb je een lage pijngrens, dan ben je
nog geen "looser" , of woorden van dezelfde waardeloze strekking.
Gera heeft een hoge pijngrens, maar door
een flinke heupblessure aan de linkerkant, was het echt wel doorbijten, toen Roel het uiteinde van de Tribal aan de linkerkant
maakte.
Dit is ook wat Roel op zijn website, onder
het kopje "voorzorg" onder meer bedoelt.
Je lichamelijke conditie speelt een enorme
grote rol, bij het verdragen van pijn.
Ik heb niet zo'n hoge pijngrens als Gera,
maar heb ondanks mijn lagere pijngrens, het tatoeëren als heerlijk ervaren.
Je kunt dus nooit op de verhalen
van anderen afgaan, bewijst dit maar weer.
Een goede Tattooartist, zal altijd eerst beginnen
op een plek waar de pijn het minst erg is. Zo wen je aan het gevoel.
Toen Roel na anderhalf uur, bij Gera alleen
nog de dolfijnen hoefde in te kleuren, zijn we gedrieën eerst een bakkie gaan doen.
Daarna, heeft Roel de Dolfijnen ingekleurd
en een 3d effect gegeven.
Dus een wat lichtere tint aan de contourkanten
van de dolfijnen getatoeëerd, om de ronding van deze prachtige dieren te accentueren.
Voorts wat schaduweffecten, hetgeen in
een half uur resulteerde in twee naar elkaar toe springende bijna levensechte dolfijnen.
In je verbeelding springen
ze zo de zwarte Tribal uit.
Gera's Tattoo, werd eerst goed met uierzalf
ingevet en met folie afgedekt, om uitdroging en dus korstvorming te voorkomen.
Voorzien van een boekje met nazorgregels
en adviezen, zetelde Gera zich vermoeid op een comfortabelere stoel om bij te komen.
Verkijk je niet op het feit,
dat zij 2 uur voorover gebukt heeft moeten zitten.
Tja, toen was ik aan de beurt, maar niet
direct.
Roel bracht de te steriliseren gebruikte
materialen weg en steriliseerde zijn werkblad.
Hij begon weer alle voorbereidingen te
treffen voor de volgende.
Ik dus.
Alle steriele benodigdheden werden
weer netjes, bijna op mesbreedte, op zijn werkblad in de goede volgorde gelegd.
Ik was zover, maar zei toch wel wat nerveus
te zijn.
Ik had immers nog nooit het gevoel van
de tatoeërnaald in mijn huid gevoeld.
Eerst weer de carbonafdrukken.
Het schouderstuk was goed en Roel plakte
hem precies op de goede plek, na eerst de nodige beharing te hebben weggeschoren.
Toen plakte hij de carbonafdruk voor de
rest van de bovenarm op mijn arm.
Dat moest precies aansluiten op het schouderstuk.
Dat ging prima.
Het viel me op, dat de schaal van de afbeelding
voor de rest van mijn arm niet klopte met de schaal van het schouderstuk.
Roel meette de breedte van de "hoofdaders"
van de schoudertribal op 6 mm.
Inderdaad was de dikte van de "hoofdaders"
bij het armstuk maar 5 mm.
Roel heeft de afbeelding uitvergroot en
een nieuwe carbonafdruk gemaakt.
Met Dettol waste Roel de afdruk weer van
mijn arm en plakte de nieuwe afdruk er op.
Nu was het inderdaad één geheel.
Zo het tatoeëren kon beginnen.
Het was even wennen aan het snijdende
gevoel, maar na een paar lijnen, begon wellicht adrenaline of wat dan ook aangemaakt te worden bij mij, want ik vond het best
een lekker gevoel.
Na het zetten van de contouren op de carbonafdruk,
kon Roel de Tribal gaan invullen.
Ik wilde de Tribal, die normaliter in
zwart wordt gezet in het donkerblauw.
Dat maakt je tatoeage direct unieker,
nog afgezien van het zelf ontwerpen ervan.
Roel had een voorstel om het een mooi
effect mee te geven.
In een aantal "ranken" van de Tribal heeft
hij in het midden lichtblauwe inkt gebruikt.
Dit effect blijkt inderdaad ontzettend
mooi.
Stevie B. / Because I love you
Na 2 uur is mijn linkerschouder en linkerarm
klaar.
Roel was echt "op" , dat kon je
zien.
Het mag dan zijn dagelijkse werk
zijn, de inspanning; de vaste hand en de concentratie gaan hem duidelijk niet in de koude kleren zitten.
Ik besefte voor het eerst, dat dit vak
ook, net als elk ander vak, zijn tol eist.
Tatoeëren is best een vermoeiend vak.
Zoiets als chirurgen, die uren achtereen staan te
opereren en hun oplettendheid en concentratie, moeten van begin tot het eind maximaal zijn.
Nou, het is even over vijven: we waren
klaar voor vandaag.
Na de financiële afhandeling zijn we lekker
naar huisgereden.
En mijn rechterarm dan?
Ik heb zoals ze tegenwoordig zeggen "hoge
rug en nekklachten".
Vroeger had je een tennisarm en een golfarm
of een RSI ( muis ) arm.
De RSI neemt een aanvang in mijn rechterarm
en schouders.
Ik heb oefeningen van een Mensendieck-therapeute.
Ik moet eerst weten of ik er geen oefeningen
bij krijg die ontzettende druk en rek zouden kunnen uitoefenen op de tatoeage op mijn rechterarm.
Blijkt dat er niet van zulke oefeningen
bij komen, dan bel ik Roel voor mijn rechterarm.
Zo, een dagje later is het beetje bloed
al weg en zorgen we, dat onze tatoeages goed vet blijven.
Vet houden doen we met uierzalf, dat we
van Roel meekregen.
Niet alleen droogt de Tattoo dan niet
uit, wat dus korstvorming voorkomt en de getatoeëerde huid soepel houdt, maar uierzalf is tevens desinfecterend en dat is
de eerste tijd ontzettend belangrijk.
De zachtjes gewassen, drooggedepte
en direct ingevette tatoeages zien er al weer een stuk anders / mooier uit, kijk maar:
Vandaag ( 21 november 2006), ben ik bij
de therapeute geweest.
Ze was erg tevreden over mijn houding
en de mate van pijnklachten in mijn rechterschouder en arm.
Ik ben al weken pijnvrij geweest, doordat
ik haar oefeningen trouw had uitgevoerd.
Ik heb haar gevraagd of ik de oefeningen
vanaf nu mocht beperken, tot degenen, die mijn rechterschouder en rechterarm niet teveel uitrekken, omdat ik graag mijn rechterschouder
en arm ook wilde laten tatoeëren
Dat was prima en ik hoef pas over een
maand terug voor controle.
Dat houdt dus in dat ik Roel ga bellen
voor een afspraak.
Nou, vandaag ( donderdag 23 november 2006)
een afspraak gemaakt met Bianca.
Roel heeft woensdag 13 december a.s. om
14.00 uur, 3 uur tijd om de Tattoo op mijn rechterarm en de haagsche ooievaar tussen mijn linkerduim en wijsvinger
te zetten.
Mocht Roel dat niet redden, nou dan pakken
we nog een uurtje op een andere dag.
Ik ga er van uit, dat tegen
de Kerst de Tattoos grotendeels genezen zijn.
Zo, even een nummertje om een beetje wakker te
worden:
Danny de Munck: Vrienden
voor het leven
Zo het is weer zover:
Het is woensdag 13 december 2006.Ik heb
de kinderen meegenomen, want die wilden ook wel eens zien hoe dat gaat.
Zo dat is weer gebeurd.
Weer geen centje pijn gehad, maar wel
bekaf van 3 uur stilzitten. Ik denk dat de foto voor zich spreekt.
"Een Koninkrijk voor een bed", luidt het
gezegde.
Roel vet de Tattoo nog even goed in en
verpakt hem dan met folie tegen het uitdrogen.
Iris zat bijna zogezegd op Roel's lip.
Zij vindt dat machtig interessant.
Op de vraag of zij , haar pappa ook even
wilde tatoeëren, antwoordde ze, dat ze bang was dat ze zou uitschieten, of pappa pijn zou doen.
Ik ken die kleine meid, ze
zegt niet gauw "nee", want ze vindt niks eng, maar pappa misschien pijn doen, nee dat kan bij haar niet.
Zo ziet mijn rechterarm en
schouder er in het vervolg uit. Door vermoeidheid van mij en ook de aandacht voor de kinderen heb ik even niet goed opgelet.
De letter "G" van Gera mist nog een krulletje naar buiten. Zie de foto hieronder.
Zo moet de "G" van Gera er eigenlijk uitzien.
Heb ik even met het programma
"Paint" gedaan.
Als je goed kijkt, zie je dat Roel, die
krul wel goed heeft overgenomen met de carbonafdruk. Hij staat goed op mijn arm. Roel tatoeërt van beneden naar boven. Wanneer
hij een stukje klaar heeft, desinfecteert hij dat stukje. Waarschijnlijk, bij de "G " aangekomen, heeft
hij zonder er erg in te hebben gehad, dat krulletje weggeveegd.
Roel heeft vandaag door telefoontjes en
cliënten met vragen niet echt 3 uur kunnen doorwerken, dus voor de ooievaar moet ik een uurtje terugkomen op 5 januari 2007,
dan kan hij de "G "ook meteen herstellen.
Als je getatoeëerd bent mag je niet binnen
3 weken iets aan die Tattoo doen.
Bianca legde mij uit, dat
bij het tatoeëren de huid gespannen wordt, hetgeen betekent, dat een correctie of aanvulling niet binnen 3 weken mag. De huid
moet dan weer strakgetrokken worden en dat doet de genezing van de eerder getatoeëerde huid absoluut niet goed.
Hier heb je ze dan. Onze 2 fantastische
kids. Rik en Iris hadden hun Gameboy mee en ik had cola en koekjes meegenomen. Ik had ze gezegd: "Jongens het eerste halfuur
is misschien heel spannend, maar dan hebben we nog twee-en-een half uur te gaan."
"Pap van ons zullen jij en Roel geen last
hebben hoor." En dat was ook zo.
Het was een oergezellige middag met z'n
drietjes.
Rik nog even poseren bij de
2 replica's van beroemde Choppers, die in Roel's praktijkruimte staan.
Zo, daar ben ik weer.
Het is 5 januari 2007.
Vrijdag de 5e en ik wil nu wel eens "compleet"
thuiskomen.
Nou, dat ging heel snel.
Ik was om 11.30 bij Roel en hij heeft
de "G " van Gera inderdaad helemaal in orde gemaakt.
Het bloed nog wat, maar dat
is maar een uurtje of 4, dan kan de folie eraf en dan beginnen de 3 weken ( minimaal ) van goed vet houden.
Na een kwartiertje begint Roel aan
de ooievaar. let wel de Haagsche Ooievaar! Dus staande op een poot en de aal in zijn snavel.
Die dunne huidplooi tussen duim en wijsvinger
bevat behoorlijk wat bloed,- of haarvaatjes, want het bloed nogal.
Dat gaat wel weer over.
Zo'n smal snaveltje is lastig in te vullen
met een standaard tatoeërmachine.
Normaal gebruik je eerst een tatoeërmachine
met een naald of 9 om de contouren te zetten.
Dan vul je de Tattoo in met een machine
met veel meer naalden.
Groot schaduwwerk gebeurt zelfs met een
aantal naalden, die zegmaar, als een grashark wat uit elkaar staan.
Je krijgt dan zo'n waaiereffect.
Maar goed, het invullen van de snavel
moest maar met de machine met 9 naalden.
Roel brak er zelfs nog een paar af, dus
hij kon flinterdunne lijnen zetten.
Het resultaat is dan ook geweldig.
Vandaag ( 6 januari ), is alles weer voor
de bakker.
Lekker blijven invetten.
Het wit van de ooievaar, komt steeds meer
terug.
Het was wat rossig, maar het wit krijgt
nu de overhand.
Da's ook de bedoeling natuurlijk.
Roel hardstikke bedankt voor je vakwerk, gezelligheid
en gastvrijheid en Bianca heel hartelijk bedankt voor de gezellige gesprekjes, je adviezen en je heerlijke bakkie koffie.
Hieronder, een stukje uit een mailtje van Bianca,
de vrouw van Roel op 10 februari 2007:
"Hoi Frits,
Ik heb de site bekeken waar je jullie verhaal
op hebt gezet over het
tatoeëren. Mooi verwoord. Je hebt er wel werk van gemaakt zeg! Helemaal
TOPPIE! Ik hoop dat je
er vele leuke reacties op krijgt.
Groetjes Bianca"
TATTOO
ROEL
TATTOO PIERCING STUDIO
The Golden Needle
P.S. Alvast mijn verontschuldigingen voor eventuele spelfouten.
Het werkwoord is tatoeëren, de Tatto-artist tatoeëerde,
het is getatoeëerd, wat een mooie tatoeage of tatoeëring, hij is van beroep: Tattoo-artist, hij die alleen maar kan inkleuren
noem je een Tatoeëerder.
Soms dus 2x een "e", soms 3x en let ook op waar
de trema's staan.
|
